Landbouw en voedselvoorziening
Ik ben heel lang in diverse functies werkzaam geweest bij het LEI, het Landbouw-Economisch Instituut, gevestigd in den Haag en thans onderdeel van de ‘R’ (Research) van Wageningen UR. Het woord landbouw (incl. tuinbouw en visserij) moet daarbij breed worden geïnterpreteerd: het gaat daarbij om de hele keten ‘from field to fork’ of zoals ze in de zuivel zeggen van ‘gras tot glas’. In de jaren tachtig en negentig was ik sterk betrokken bij internationaal onderzoek en internationale projecten. Er kwamen daardoor allerlei buitenlandse collega’s op bezoek die betrokken waren bij die projecten maar ook buitenlandse bezoekers die zich wilden laten informeren of die om allerlei redenen tijdelijk gedurende kortere of langere tijd bij het LEI kwamen werken. Zo waren er ook bezoekers uit China. Dat was echter geen reden om lid te worden van de VNC.
Wen Jiaobao
Er is een viertal personen, dat direct of indirect een belangrijke rol heeft gespeeld bij mijn lidmaatschap van de VNC: Tjibbe Joustra, Wen Jiaobao, Wendalyn Kolkman en Jan Kolkman. Tjibbe Joustra was toentertijd, we schrijven 1995, secretaris-generaal van het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit. Op zekere dag kondigde hij aan dat hij met een belangrijke Chinees een bezoek wilde brengen aan het LEI. Die belangrijke Chinees was Wen Jiaobao, de latere premier van China. Ik mocht bij zijn bezoek een presentatie gegeven over het werk van het LEI. Ik kon daarbij gebruik maken van een tweetalige power point presentatie: Engels en Chinees. Een Chinees die op dat moment op bezoek was, zorgde voor de vertaling van het Engels in het Chinees. Wen Jiaobao vond dat wij goed werk deden en er meer moest worden samen gewerkt met China. Tjibbe Joustra deelde die mening. Zo gezegd, zo gedaan. Al gauw kwam ons latere VNC-lid Dr. Xiaoyong Zhang in verband met dit China-onderzoek bij ons werken en werd ook ons latere VNC-lid Ben Kamphuis bij dit onderzoek betrokken.
Wendalyn Kolkman
We schrijven inmiddels 2000. Een van mijn collega’s is Wendalyn Kolkman, de dochter van de toenmalige voorzitter van de VNC, Jan Kolkman. Jan was een voortreffelijke voorzitter, jammer genoeg moest hij om gezondheidsredenen een andere voorzitter zoeken. U raadt het al, Wendalyn dacht haar vader te kunnen helpen en noemde hem mijn naam. Daarbij kwam, dat mijn officiële afscheidsdatum bij het LEI in verband met het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd met rasse schreden naderbij kwam. En zo is het gekomen. In 2001 mocht ik het stokje van Jan Kolkman overnemen. Sinds 2008 is ook dat weer verleden tijd en mag ik nu nog hier en daar de helpende hand uitsteken.
Veel genoegen
Met veel genoegen kijk ik terug op die afgelopen 15 jaar waarin ik voor wat betreft China niet alleen voor de VNC mocht werken maar ook mijn steentje mocht bijdragen aan onderzoekprojecten met Chinese partners. Door een en ander was ik in de gelegenheid regelmatig China te bezoeken. Als het kon werden daar nog een aantal vakantiedagen aan gekoppeld om samen met een in China wonende collega en vriend wat meer van China te proeven.
Toekomst
Er kan veel over de VNC worden gezegd maar op één aspect zou ik in het bijzonder willen wijzen, en dat is het uitgebreide en unieke netwerk van de VNC in China. Daarbij doel ik in het bijzonder op de Chinese vriendschapsvereniging op landelijk niveau, de CPAFFC, en op die op provinciaal en lokaal niveau. Dat netwerk biedt talloze mogelijkheden voor samenwerking. De Europese landbouwseminars voor bedrijven, overheden en wetenschap die ik mocht en mag helpen organiseren in verschillende delen van China zijn daarvan voorbeelden. Deze voorbeeld kan met vele andere worden aangevuld.
