door Lieven Walther
Inmiddels woon ik al ruim een jaar in de miljoenenstad Hangzhou. Ondanks dat het zo’n enorme stad is, ben ik grotendeels aan de drukte die erbij komt kijken gewend geraakt. Maar het hangt er denk ik ook vanaf waar je vandaan komt. Kom je bijvoorbeeld rechtstreeks uit een klein dorp in Gelderland, dan moet je er echt even aan wennen. Alles is groter, feller en luider. Je raakt sneller vermoeid omdat alles harder binnen lijkt te komen, maar tegelijk wil je alles blijven zien omdat er zo veel gebeurt. Ook al ben ik er inmiddels aan gewend, toch ervaar ik de impact van de grote drukke stad elke keer weer opnieuw na een vakantie.
Dat merkte ik ook weer toen we een paar weken in Mongolië waren geweest. We reden daar over eindeloze vlaktes zonder überhaupt een weg, dus laat staan verkeerslichten, lampen of harde geluiden. We zaten urenlang in de auto zonder mensen tegen te komen, je zag enkel dieren zoals geiten, yak, paarden en af en toe een afgelegen yurt.
Ik dacht vooraf dat ik me misschien zou gaan vervelen, maar dat was uiteindelijk totaal niet aan de hand. Ik genoot van het uitzicht, de indrukwekkende leegte en de rust. Net zoals ik ook kan genieten van alle gebeurtenissen om me heen als ik in de taxi in Hangzhou zit.
En toen kwamen we terug in Hangzhou. Alles was luid, fel en snel. Maar ook het weer was anders: flinke hitte, inclusief hoge luchtvochtigheid. Ook de geuren waren weer anders — van de eettentjes om de hoek — en het wennen aan de geluiden van piepende scootertjes en flitsende LED-reclames. Alles kwam weer even extra, als nieuw, binnen.
Hangzhou telt ruim 14 miljoen inwoners. Dat ben ik vanuit Nederland helemaal niet gewend in één stad! Het wil niet zeggen dat je deze drukte overal voelt, want er zijn altijd rustige plekken te vinden. Maar ik moet zeggen, door het grote aantal inwoners kom je op elke plek in de stad wel altijd minimaal één persoon tegen. Echt alleen, nee, dat ben je eigenlijk nooit. Maar iedereen leeft zijn eigen leven, of dat nou is door op de telefoon te scrollen, oortjes in te hebben of een TikTok op te nemen midden op straat. Iedereen heeft een eigen dagplanning, wat iedereen ook maar gewone mensen maakt.
Toch valt er in die drukte ook iets op aan hoe ik me hier voel als ‘buitenlander’. Ik val op, dat zeker. Mensen kijken en soms vraagt iemand om een foto, maar daarna is het ook meteen weer klaar. Tegelijk voel ik me vaak verrassend anoniem. Niemand lijkt zich echt met mij te bemoeien. Misschien omdat we toch altijd ‘anders’ blijven, of omdat iedereen vooral met zijn eigen leven bezig is. In een stad met miljoenen mensen valt het eigenlijk niet zo op als je een beetje buiten de norm valt. Niemand kijkt raar op van iemand in pyjama op straat, of van mensen die midden op de stoep staan te dansen voor een TikTok video. In de avond verzamelen grote groepen mensen zich gewoon op pleinen om samen te bewegen op muziek. In Nederland is dit ondenkbaar; je zou je ongemakkelijk voelen, veel mensen hebben snel hun mening klaar, maar hier voelt het vanzelfsprekend. En juist daardoor kan ik me hier, ondanks alle mensen en drukte, opvallend op mijn gemak voelen.
