Elke dinsdag wordt er een hike georganiseerd, waaraan zowel Chinezen als expats meedoen. Een vaste groep sluit wekelijks aan, maar soms komen er ook mensen die slechts eenmalig meedoen. Ook deze keer ontmoette ik een nieuwe wandelaar: een Chinese vrouw van mijn leeftijd. Zij was opgegroeid in China, maar voor haar middelbare school naar een kostschool in Australië gegaan. We raakten aan de praat en tijdens ons gesprek kwamen we op het onderwerp trouwen. Mijn man en ik zijn getrouwd, iets wat in China nog altijd een belangrijke mijlpaal is. Zij daarentegen was nog niet getrouwd – niet omdat ze niemand kon vinden, maar omdat ze vooral bezig was met haar carrière. Ze vertelde dat haar ouders haar af en toe aanspoorden om serieus na te denken over een relatie, maar ze gaf aan zelf geen haast te hebben. Ze gaf ook openlijk aan dat ze nog niet eens wist of ze wel kinderen wilde, iets wat een belangrijk thema is in China. Volgens haar speelt deze twijfel over het ouderschap ook bij veel van haar vrienden en blijft het een lastig onderwerp, mede door de Chinese overheid die juist stimuleert om kinderen te krijgen.
Mijn gesprek met haar zette me aan het denken: hoe komt de Chinese jeugd aan een huwelijkspartner, hoe ziet dat er tegenwoordig uit, zeker in vergelijking met Nederland?
Net als in Westerse landen spelen dating-apps hier ook een grote rol. Zo gebruiken expats deze apps om andere expats, maar ook Chinezen te ontmoeten. Voor de Chinezen zelf is het ook een manier om anderen te leren kennen. Daarnaast functioneren traditionele methodes ook nog, zoals de huwelijksmarkt in Shanghai. Ik had er al eerder over gehoord, maar nu moest ik het toch in real life zien, en het was een bijzondere ervaring. Honderden ouders stonden in People’s Park met bordjes of A4’tjes (liggend op de grond, of bijvoorbeeld op een schildersezel geplakt) vol informatie over hun zoon of dochter. De advertenties bevatten informatie zoals leeftijd, lengte, gewicht, opleiding, inkomen en afkomst. Hobby’s of interesses werden verder niet genoemd en ook foto’s van zoon of dochter ontbraken. Het voelde bijna als een zakelijke onderhandeling.
Op dating-apps heb je zelf de regie om naar rechts of links te swipen om zo met iemand in contact te komen, maar zo zie je tijdens de huwelijksmarkt dat de ‘singles’ waar het om gaat niet aanwezig zijn maar dat de ouders voor hen op pad gaan. De ouders adverteren én lopen rond om andere advertenties te bekijken en te praten met andere ouders. Als iemand interesse zou hebben in hun zoon of dochter en ze zijn zelf even niet aanwezig, dan kunnen ze makkelijk de WeChat code overnemen, die ook op het A4’tje staat vermeld, en zo in contact komen met elkaar. Het was lastig in te schatten of er echt veel bezoekers waren die serieus op zoek waren naar een partner voor hun zoon of dochter. Maar druk was het in ieder geval wel!
Het huwelijk in China is en blijft belangrijk. Hoewel er een beweging gaande is van jongeren die hun leven anders willen inrichten, met minder werken en meer vrijheid hebben, blijft het huwelijk een belangrijk onderdeel van de cultuur. De manier waarop partners elkaar vinden is mogelijk wel veranderd in de laatste jaren. Grootse huwelijksaanzoeken zijn tegenwoordig populair. Hoewel er vaak al gesprekken tussen de families plaatsvinden over zaken als de bruidsschat, en het huwelijk dus geen totale verrassing voor de toekomstige echtelieden is, worden de aanzoeken spectaculair aangepakt. Deze aanzoeken worden natuurlijk uitgebreid gefotografeerd en gefilmd, zodat ze op social media gedeeld kunnen worden.
Oude tradities bij het vinden van een partner blijven dus wel bestaan maar deze veranderen met de moderne invloeden. Sommige jongeren twijfelen over het huwelijk, terwijl anderen juist kiezen voor spectaculaire aanzoeken. Het huwelijk blijft belangrijk, maar de vorm verandert.
